zwierzaki

Martini

Wygląd zewnętrzny
Budowa harmonijna, zwarta. Głowa wysoko noszona, mała i raczej płaska w części mózgowiowej, nie za szeroka w policzkach. Kufa nie za długa, w proporcji do długości czaszki jak 2:5 lub 3:5. Profil czoła i

a tworzy prawie równoległą, prostą linię, a stop winien być słabo zaznaczony. Szczęka i żuchwa mocne, nie szpiczaste, tak aby było miejsce dla równomiernie rozmieszczonych zębów. Kolor

a - czarny. Oczy ciemne, bystre, średniej wielkości, ustawione na wprost, z czarnymi obwódkami. Uszy jak najmniejsze, trójkątne, o ostrych końcach, stojące, nie za szeroko rozstawione, okryte krótkim włosem w kolorze ciemnozłotym. Zęby równe, zdrowe. Standard nie wymaga nożycowego zgryzu i nie zakazuje cęgowego.

Kończyny przednie
Proste, nie za krótkie, o delikatnym kośćcu, w ruchu równolegle wysuwane do przodu, obrośnięte obfitym włosem w kolorze złotym u nasady, który rozjaśnia się przy zakończeniu, podpalane od łokcia w dół.
Kończyny tylne
Pokryte bogatym włosem złotego koloru, równoległe w akcji, podpalane od uda w dół. Łapy małe, zwarte, o czarnych paznokciach.
Tułów
Korpus zwarty, o silnych lędźwiach. Grzbiet prosty. Yorkshire nie może być nigdy wyższy niż dłuższy, ale krótkonożność i długi grzbiet są wadą. Linia pleców absolutnie prosta tak u psa stojącego, jak i biegnącego.
Wzorzec nie wspomina o szyi i łopatkach, wiadomo jednak, że premiowane są psy o skośnych, długich łopatkach i eleganckich, dość długich szyjach. Tak zbudowany piesek będzie miał lepszą akcję kończyn przednich.
Ogon
Kopiowany w miejscu, gdzie kończy się podpalenie (około ˝ długości), nawet odrobinkę za tym punktem, by zakończenie było wyraźnie błękitne. Owłosienie ogona ma być bogate, w lekko ciemniejszym odcieniu niż korpus. Yorkshire nie powinien

ić ogona do góry, pionowo, jak fokstrier, tylko u

ić go nieco wyżej linii grzbietu.
Owłosienie
Zdecydowanie jedwabiste, proste, bez loków i fal, opadające, z przedziałkiem wzdłuż całego ciała. Włos powinien byś w korpusie tak długi, aby sięgał do ziemi; chcąc go skrócić, należy postawić psa blisko kantu stoły i obciąć włos równo z blatem. Psy o zbyt długiej sierści, gdy rozkręci im się papiloty na wystawie, nie mogą chodzić, gdyż depczą własny włos. Najdłuższe powinny być włosy na głowie, szczególnie na kufie. Na czubku głowy wiąże się yorkie kokardę, pod którą chwyta się włos tak, by odkryć końce uszek i bystre oczka.
Wymiary
Około 22-24 cm w kłębie. Waga do 3,1 kg, psy nieco mniej. Jako reproduktorów używa się częściej malutkich piesków, by nie powiększać tej miniaturowej rasy. Spotykane często suczki o wadze do 2 kg są do hodowli za małe i nie powinny być kryte, gdyż istnieje ryzyko utraty miotu i matki.
Historia
Ten cieszący się dużą popularnością mały piesek pochodzi z hrabstwa Yorkshire. Prawdopodobnie wyhodowany został z krzyżówek terierów szkockich, clydesdale, angielskich black and tan terierów z maltańczykami. Rasę oficjalnie uznano w 1886 roku. Yorkshire teriery stały się prawdziwie modne dopiero po II wojnie. Jeszcze w 1947 roku Brytyjski Kennel Club zarejestrował przychówek 45 psów, dziś przybywa ich kilka tysięcy rocznie.

Zakup
Choć bardzo dobrym pomysłem jest odwiedzić przed zakupem wystawę psów, to sporo ludzi po jej obejrzeniu traci entuzjazm do zakupu szczeniaka, widząc psy dorosłe w pełnej krasie o długim włosie. Nie można kupić od razu szczeniaka o takim płaszczu jak na wystawie - jego długość to kwestia czasu i pracy.

Piesek czy suczka?
Nie ma za dużej różnicy w temperamentach. Warto zaznaczyć, że psy mniejsze niż suki są pożądane. Jeśli chcesz w przyszłości założyć hodowlę, lepiej nabyć suczkę, co nie znaczy, że nie chcąc zakładać hodowli należy kupować psa.

paulu$

super coś to forum zaczyna ruszać

Martini

tak , tylko żeby było więcej użytkowników

paulu$

Martini

no więc masz jakieś pomysły na ten problem?

paulu$

nie zabardzo próbowałam namówić kolezanke ale jak widac nic

Martini

a ty masz własne forum?

paulu$

Martini

zwierzq

dobrze wiedzieć!